დიეტოლოგების აზრით, ძროხის რძე მხოლოდ ხბოსთვის არის მისაღები
, ისიც - სიცოცხლის ადრეულ ეტაპზე. ძროხის რძე მაღალი კონცენტრაციით შეიცავს ცილებს. თხის რძეში ცილების შემცველობა ნაკლებია. ბავშვისთვის სწორედ ნაკლებკონცენტრირებული ცილებია საჭირო. ძროხის რძეში არსებულ ჭარბ ცილას ორგანიზმი მთლიანად ვერ ითვისებს, მისი აუთვისებელი ნაწილისგან კი ტოქსიკური ცილოვანი მჟავები წარმოიქმნება, რომლებმაც შესაძლოა სათავე დაუდოს ალერგიას, ფილტვების ანთებას, ქრონიკულ რინიტს, ნუშურა ჯირკვლების ანთებას (ტონზილიტს), ადენოიდებს, რევმატულ დაავადებებს, გასტრიტს, კოლიტს, სიმსივნურ პათოლოგიებს.
რძის ფხვნილს, რომელსაც ნატურალური ძროხის რძის ალტერნატივად განიხილავენ, მრავალი დიეტოლოგი მიუღებელ პროდუქტად მიიჩნევს, ვინაიდან მასში მაღალია არაორგანული ნივთიერებების, მიკროელემენტების, ვიტამინებისა და ფერმენტების შემცველობა. თერმული დამუშავებისა და პასტერიზაციის შემდეგ სასარგებლო თვისებებს კარგავს ნატურალური რძეც. არსებობს ნაშრომები ორგანიზმზე პასტერიზებული რძის არასასურველი გავლენის შესახებ. ვერც შესქელებული რძის სასარგებლო თვისებების შესახებ მოისმენთ რამე სასიკეთოს - ის კონსერვირებული პროდუქტია და კადმიუმს შეიცავს.
თუ ყოველივე ზემოთქმულს შევაჯამებთ, თამამად შეიძლება დავასკვნათ: ფართოდ გავრცელებული აზრის მიუხედავად, რძე საერთოდ არ არის დიეტური პროდუქტი. ის უნდა განვიხილოთ როგორც უძვირფასესი ნედლეული, რომლისგანაც რძის ნაწარმი მზადდება.ასაკოვანმა ადამიანებმა რძის ნაწარმი ზომიერად უნდა მიიღონ. ზრდასრული, მით უფრო - ხანში შესული ადამიანისთვის მისი სიჭარბე არამც და არამც არ არის სასურველი.
იხილეთ ვრცლად ზეთი, რძე, რძის ნაწარმი...